Okulda dersi öğrenme denildiği zaman çoğu insanın aklına benzer sahneler geliyor; sıralarında oturan ve sessizce öğretmeni takip eden bir yandan da not almaya çalışan çocuklar, tahtada ders anlatan ve arada bir soru soran bir öğretmen. Uzun yıllardır ideal olduğu düşünülen bu öğrenme ortamının sanıldığı kadar verimli olmadığı ve günümüzün ihtiyaçlarına cevap vermediği artık biliniyor. Genel inanışın aksine tüm insanlar aynı şekilde öğrenmiyor.
Günümüzde öğrenme yeni bilgileri fark etme, seçme ve dağarcığa ekleyebilme olarak tanımlanmaktadır. Bu faaliyeti her insan kendine özgü yollarla gerçekleştirmektedir. Bu yolları keşfetmek öğrenmenin hızını ve verimliliğini arttırmada çok önemli bir rol oynar. Anne babalar çocuklarına ders çalıştırırken zaman zaman bu farklılıkları görürler. Bazı çocuklar ellerinde bir şeylerle oynarken aynı anda anlatılanları dinleyerek öğrenebilirken, bazıları sessiz okuma yaptığında daha iyi anlamaktadır. Bütün öğrenme farklılıklarını göz önünde bulundurduğumuzda temel olarak 3 öğrenme tarzı olduğu görülmektedir: görsel, işitsel ve kinestetik. Genelde insanlar bu üç tarzı da değişik oranlarda kullanır ancak kişilerin bu yollardan birini diğerlerine göre daha ağırlıklı olarak kullandığı bilinmektedir. Bu durum doğuştandır ve anlaşılması oldukça önemlidir çünkü çocuğunuzun hangi yolla daha rahat öğrendiğini fark ettiğinizde onun yeni bilgileri daha kolay öğrenmesine yardımcı olabilirsiniz. Ayrıca çaba gösterildiğinde çocuğunuz diğer yolları kullanma becerisini de geliştirecek ve öğrenmeyi kendisi için hem daha kolay hem daha eğlenceli bir hale getirecektir.
Peki, bu tarzların temel özellikleri nedir?
İşitsel kişilerin genel olarak müziği ve ritmi sevmeleri belirgindir. Konuşkanlardır ve konuşmaları ahenklidir. Taklit kabiliyetleri yüksektir. Dinleyerek daha kolay öğrenirler ve okumaları gerektiğinde de sesli okumak onlar için daha verimlidir. Dikkatleri kolay dağılır. Konuşmaları sırasında “duyduğuma göre”, “duydum”, “konuş” gibi kelimeleri kullanırlar. Tartışılan konuları çok rahat hatırlarlar.
Kinestetik kişiler hareketi severler ve hareket etmeye çok yatkındırlar. Vücutlarını çok rahat kullanırlar. Öğrenirken hareket ederler ve bu onların öğrenmesini kolaylaştırır. Konuşurlarken el ve vücut hareketlerini kullanırlar, anlattıkları olayı sahnelemekten hoşlanırlar. Konuşurlarken kullandıkları kelimeler bak, tut, hisset gibi harekete yöneliktir. Hareketli ve kıpır kıpırdırlar.
Görsel kişilerin genel özelliklerine baktığımızda ilk göze çarpan tertipli, düzenli ve organize olmalarıdır. Öğrenme için seçtikleri temel yol sessiz okumadır ve hızlı okurlar. Anlatım sırasında “bak”, “gör”, “resim”, “görünüşe göre” gibi kelimeleri kullanır. Çalışırken gürültüden fazla etkilenmezler. Özel talimatları takip etmekte zorlanır, sessiz ve gözlemcidirler.
Çocuklar bu üç yolu da farklı oranlarda kullanırlar ancak genellikle bunlardan biri diğerlerine göre ön plandadır. Burada bu yollardan hiç birinin diğerine göre üstün olmadığını da belirtmek gerekir. Çocuğunuzun öğrenme stilini fark ettiğinizde, ödev yapma, ders çalışma etkinliklerini buna göre organize ederseniz öğrenmenin onun için ne kadar kolaylaştığını, çalışma saatlerini daha verimli geçirdiğini ve çalışma isteğinin arttığını fark edebilirsiniz.
Bu öğrenme stilleri yaşa göre de değişebilir. Ayrıca sadece çocukların bireysel öğrenme stillerini keşfetmekle bitmiyor maalesef olay. Eğitim programları yapılandırılırken öğretmenlerin bireysel farklılıkları dikkate alıp uygun bir metodoloji kullanması da gerekiyor. Ancak bu öğretmen tarafından gerçekten ince bir planlama yapılmasını gerektiriyor ki genelde eğitim programları hazırlanırken ortalama bir öğrencinin öğrenebileceği göze alınarak yapılandırılır. Ayrıca okulun ve öğretmenin eğitim felsefesine göre de kullanılan metodoloji, eğitimin içeriği değişecektir.
YanıtlaSil